ناآگاهى اهل شك به اسباب و علل آفرينش »

اى مفضل ! دو دلان ( شكاكان ) اسباب و معانى آفرينش را درنيافتند و آنگاه كه انديشه هاى آنان از درك صواب و حكمت آفريدگان بارى عزوجل درماند با ناچيزى دانش

خود، همه چيز را انكار كردند و با ضعف بصيرت خود به تكذيب و عناد پناه بردند . آنان آفرينش اشيا را انكار نمودند و مدعى شدند كه هيچ صنعت ، تدبير و تقديرى در

آفرينش اشيا نيست و حكمت هيچ مدبر و صانعى در كار خلقت وجود ندارد. بى شك خداوند از آنچه پندارند برتر است . خداى اينان را بكشد. از حقيقت به كدام سوى

مى گريزند؟ (توبه ، آيه 30)


اينان در گمراهى و تيره بختى و سرگردانى به كورانى مى مانند كه بر سرايى در مى آيند در نهايت استحكام و زيبايى. در آنجا بهترين و فاخرترين فرشها گسترانده شده،

همه نوع خوردنى ، نوشيدنى ، پوشيدنى و هر نياز ديگرشان فراهم آمده . در آنجا هر چيزى از سر حكمت و تقدير بر جاى شايسته خود است . اما اين بى بصران از اين

سوى به آن سوى مى روند و همه جاى آن سرا را به زير پا مى نهند ولى هيچ چيزى نمى بينند. نه سراى را مى بينند و نه آنچه را كه در آن مهياست . بلكه چه بسا ( به

خاطر نابينايى )، گاه پاى يكى از آنان بلغزد و چيزى را كه به آن نيازمندند و در جاى مناسبش قرار داده شده و او از حكمت وجود آن آگاه نيست از ميان ببرد و او نيز به خشم

و غضب آيد و سراى و صاحب آن را نكوهش كند.

حال اين گروه كه حكمت و تدبير را در كار آفرينش انكار مى كنند همين گونه است .

از آنجا كه انديشه هاى اينان از درك اسباب و علل آفرينش اشيا ناكام ماند، در اين جهان چنان سرگشته شدند كه اتقان ، استوارى ، حسن تدبير، شكل دهى و هياءت آفرينى

نيكوى آن را ، ( به دست يك حكيم و آفريننده ) در نيافتند . چه بسا كسى از اين گروه به خاطر عدم آگاهى به سبب و حكمت آفرينش يك چيز ، به نكوهش و انكار و لغزش آن

بپردازند. مانند كار گمراهانى چون « مانى� »� و اصحاب كافر او و ملحدان فاجر و فاسق و خارج از دين . كسانى كه با سخنان محال و دروغين ، خود را سرگرم كردند. (و از اطاعت

پروردگارشان سر باز زدند.)


بنابراين ، بر كسى كه خداوند جل و علا، نعمت شناخت و هدايت و بينش * به او داده و موفقش نموده كه در كار آفرينش ژرف بينديشد و با برهان قاطع بر وجود صانع هستى ،

لطف تدبير و حسن تعبير را دريابد، لازم است كه پيوسته مولاى خود را به خاطر اين نعمت عظيم سپاس گويد و از او بخواهد كه در اين طريق ، ثابت قدم ماند و نعمتش فزونى

يابد. خداوند جل و علا، فرموده است : « اگر سپاس گوييد، نعمتتان را بيفزاييم و اگر كفر ورزيديد بى شك عذابم سخت است . » (ابراهيم ، آيه 7)


.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: